WIM WILLAERT // Een monoloog vol humor en muziek

Info

Wim Willaert dacht ooit het volkspel onder de knie te hebben. Hij was niet onverdienstelijk in balsporten in het algemeen en had winnaars van het spel wat uitgehoord en ervan afgekeken. “Je moet bovenhands gooien naar het middelste blik en veel kracht bijzetten”, zei hij overtuigend tegen zichzelf en zijn entourage. Alsof hij een kenner van de bolle smieto sport was. Hij geloofde in zijn scoren, maar eigenlijk stond hij op de top van de berg der dwazen. Vanop een afstand van twee meter heeft hij het gepresteerd om met zijn drie ballen, zijn drie kansen, geen enkel blik te raken. Schaamtelijk.

Over mensen die geloven dat ze kennis van zaken hebben en op de hoge top van de berg der dommen roepen dat ze er alles van af weten, wil hij het hebben en vertellen en musiceren. En ook over wat er met een Vlaamse artiest kan gebeuren wanneer hij in contact komt met één der dommen, één der dwazen.

Elke overeenkomst met bestaande artiesten is hierbij louter toeval. Natuurlijk dat!